Jon Ibala

Helmuga finkorik gabeko elementu eta formen garatzailetzat du bere burua, oraindik existitzen ez den ipuin bat bailiran. Bere pinturek iradokitzen dituzten irudiek aurretik existitzen ez ziren bideak irekitzen dizkigute, eta aipatuak izateko zain daude. Asmatutako mundu bateko eszenak eta testigantzak dira, non formala jolas bihurtzen den, eta alderantziz. Magikoaren eta egunerokotasunaren arteko elkarrizketa sortzen du, eta horrela ebazten ditu ordenaren eta kaosaren arteko tentsioak, bere figurazioa itxuratzen duten errealitatearen eta jokoaren magiaren artekoak.