antagonista

Idoia Montón antagonistak araudian oinarritzen ez den eremu porotsu batean kokatzen ditu bere lanak. Bere jarduera sarrera eta irteerez beterik dago, arrunta denaren autobiografiarako eta polifoniarako. Baina ez da pilaketa bat, hautapen-prozesu bat baizik: bizitza motelaren eta leunki eszentrikoaren ordez erabakiak hartzean datza. Idoiak ez dio lan egiteari utzi, kapitalak eta bere zorigaitzaren kulturak ezarritako gertaerekiko zehatz eta temati mantenduz.

Bere jarduerak erostezina den debora-tarte bat behar du publiko guztientzat bereizmen-egoeran mantentzeko; gailu tridimentsionalek hierarkizatutako guneetan instalatzen diren azterketa-kasuak dira, pinturak eta collage motako marrazkien idazketa, kontakizunak eta produktuak, adibidez, baina inoiz ez modu bereizian, ugarituz baizik.

Idoiak behin eta berriz erabiltzen ditu azalpen-metodologiak, horiek arrunta denaren mimesiaren, funtzio antikapitalistaren eta desobedientzia feministaren konbinatoria bihurtuz.