III muestra audiovisual pantalla fantasma 2014

Gustav Meyrink-en espiritu apokaliptikoa gogorarazten duten paisaia diskretuen estratuen artean, gizon bat gauzen egoera edo bere adimenaren egoera bera identifikatu ezinik esnatzen da. Memoriaren materia zatikatuaren oskola kentzen du, guztiaren eta esanahiaren ilusioa suntsituz. Munduaren eredu desleiala agertzen zaio bere irudi gisa, deszentratua, desfokuratua, samingarria. Hiddagal-en noraezean dabilela, geratzen zaion benetako modu bakarrak −bere hatsa− huts egiten dio, eta historia irakurgaitz bihurtzen da.

Zaborretan aurkitutako pelikula gauzatu egiten da jito bakartiak aurrera egin ahala. Bilketaren erakusgarria da filma. Gehiegi bibratzen du denak. Ideian argazkietara itzultzen da, erreala denaren pikorraren bidez. Bibrazioa finkoa da. Zinema atzitzaile, aparteko jitoaren delineatzaile, pelikula zentzugabe eta alderrai gisa.

Filmatutako egunkaria da. Nire ahizpa bisitatzen dut Melillan. Filmatzen dut eta batzuetan ni filmatzeko eskatzen diot. Dokumentala bat-bateko elkarrizketa eta eguneroko eszenen bidez eraikitzen da, inguratzen gaituzten mugak esploratuz. https://vimeo.com/80925158

Egia pixel-multzo bat baino ez da, zoom digital batek aurpegi lauso batzuengan islatzen duen emaitza. Hilketa baten epaiketan ados jartzen ez diren epaimahai popularreko kideak filmatzen dituen kamera horiek bezain galduta dabil proba, irudi eta testigantzen labirintuan, norbere deskonposizioa ez den beste ezer filmatzeko ezgai bihurtuz. https://vimeo.com/80992523

Mahai bat skate-park batean.

Ingurunea mugen eta gainazalen irudikapen gisa. Planorik abstraktuenean, gainazalen behaketan itzultzen da hori, modurik sakonena ondorioztatzen baita hortik, elkarri buruz hitz egiten duten geruza gainjarrien bitartez. Dena nukleo batera lekualdatzearen inguruan oinarritzen da, gainazal desberdinak zeharkatuz. Geodesiak, kartografiak edo itsas kartek sinbolikoari dagokion zientzia zehatzei erantzuten diete. Gorputzetik abiatzen da kontuan hartu beharreko lehen ingurune gisa, hedadura zabalago baterantz. https://vimeo.com/81047366

Espainiara egindako bidaia, nire familia politiko berria ezagutzera.

Glade ez da ekintza-film bat, ekintzen bidez ikusteko film bat baizik. Hark dagozkion aukerak eman nahi ditu, agerpen- eta desagerpen-geruza desberdinen artean ustekabeko topaketak gertatu daitezen. https://vimeo.com/81043635

KAKOON Andy Milligan jaunari egindako omenaldi bat da, 60ko hamarkadako esplotazio-zineko zuzendaria, eta bere Semillas filmean oinarritzen da. Brit bere burua zaindu dezatela behar duen neska bat da. Ezkontzak ematen dion segurtasuna nahi du eta berarekin ezkon dadila eskatzen dio bere maitaleari. Grace oso arrakasta gutxi duen higiezinetako agente bat da. Brit maite du, baina emakume orekatua ez denaren susmoak ditu. Ez du Britekin ezkondu nahi segurtasun ekonomiko handiagoa izan arte. Briten aita hiltzean, hark familiarengandik guztiz aldenduta bizi den bere anaia adoptatuari uzten dizkio ondasunak, eta Britek dirua berreskuratzea proposatzen dio bere buruari… kosta ahala kosta. Joseph eta bere emazte Elain gonbidatzen ditu afaltzera. Afarian, haurrak zirenean biek jolas makabro batean parte hartu zutela mahaigaineratzen da, hau da, zinta itsasgarri bidez bizilagunen maskotak momifikatu zituztela. Taldea kopa batzuk hartzera joaten da gertuen duten tabernara, Portlandeko metroko tunel misteriotsuetan zehar paseo gidatuak eskaintzen dituena. Tunel horien iluntasunean, Brit momien jolasarekin hasten da berriz ere, eta Elain hiltzen du. Joseph-ek Elain hil duela esaten dio Grace-i, eta biak Joseph-en bila hasten dira tunel beltzetan zehar, hura hiltzeko asmotan.

San Agustini “Zer da denbora?” galdetzen ziotenean, hark honako hau erantzuten zuen: “Galdera egin bitartean badakit zer den denbora. Galdera egiten didatenean, ordea, ez dakit zer den denbora”. JRTri galdetuz gero, hark bere tegumentuak erakutsiko ditu, bere “pelikulak”: Norberaren etnografiak. TDAS (errealitatean, Pentaktiko bat, JRT-k haren lehen bi kapituluak ikusi edo erakutsi ez arren) 2012ko urriaren eta 2013ko martxoaren artean filmatuta dago. TDAS Amaiera baten istorioa da, benetan, bi amaiera izan arren: Maitasunaren Amaiera eta Munduaren Amaiera. Diziplina ameslaria duen triptiko eskatologikoa: ikusi behar dena begiratzea. TDAS epifania bat da: orainaldian, denboraren materia. Iragarle eta aluzinatuen zinea. TDAS elegia bat da: iraganarena, denboraren memoria. Mamuen zinea. “Ortoño”, “Facies totius universi (domingo, 16 de marzo, 2008)” eta “inV/Fierno” dira eraispen-, desintegrazio- eta pizkunde-prozesuaren hiru egoerak.
Ez dakigu zer egin dezakeen zineak, baina zine honek etorkizunaren inguruan proiektatu dezake. https://vimeo.com/80934488