eremuak #10

Sarritan, badirudi artea lekualdaketa-eragiketetan murgilduta dagoela, irudikapenari lotuta egon ordez bizitzarekin eta esperientziarekin zerikusia duten joan-etorrietan. Eragiketa horietan, erlazioak sortzen dira afektiboa den horretatik abiatuta. Afektibo diogunean, emozioekin ez ezik bi gorputzek elkar ukitzen dutenean sortzen diren afektu guztiekin ere zerikusia duena esan nahi dugu, kontuan hartuta gorputzek ere beren barne-erlazioak dituztela.

Afektua egoeraren aurka egitea da, eta, aldi berean, nork bere burua ematea, eta egoera paradoxiko horretan subjektua agertzen da, subjektibazioa. Erresistentzia afektu- erlazioen osagaietako bat da, eta ezarritakoaren inertziari euts diezaiokeen indar gisa agertzen da. Horretarako, berezitasunak agertzen dira, hots, geruzetan sortzen diren eta sortzen direnean aldaketa ahalbidetzen duten «puntuak edo guneak».

Artea inoiz ez dago espero den lekuan, eta artean ezinegona eta mugimendua dira bizitzaren etengabeko eferbeszentziaren adierazgarririk seguruenak. Ildo horretan, aldizkari honen edizioan, konfiantza izan dugu badakigula ez dakigun horretan eta egileen sentsibilitatean. Nolanahi ere, egileek aldizkarirako egindako ekarpenei ekiteko garaian, saihestu egin dituzte aldez aurreko ziurtasunak. Edukiak dinamika ireki batean oinarrituta sortu dira. Dinamika horretan, prozesuak estalita dauden egoeratzat hartzen dira, eta desplazamenduak ahalbidetu eta kanpotik etorritako inertziak saihesten dituzte.

Aldizkariaren asmoa ez da errealitate bat kontatzea, errealitate hori gauzatuz eta berezitasunen —subjektibotasunen— aniztasun hori kontuan hartuz aurkeztea baizik. Aldizkarian parte hartzeko gonbidapenak egitean, partehartzaile bakoitzak aurrean zuen horretan propioa zena partekatzeko eskatu da. Lanari ekin aurreko unea isolatzeko, ekoizleak bere baldintza propioak sortzeko eta aukeraketa baten esanguratsutasunean konfiantza izateko hartzen duen jarrera isolatzeko.

Maddi Barber, basoan gauez harat-honat zebiltzan oilar batzuen irudi batetik abiatuta, Claros de Bosque izenburuko fikziozko gidoia idazten hasi zen (proiektua María Zambra- noren izenburu bereko liburuan oinarrituta hasi zuen). Handik urte batzuetara, haren ordenagailuko disko gogor batean, Claros de Bosque zioen karpeta zegoen. Barruan, hiru karpeta (1, 2 eta 3) eta Urrobi ibaiaren ertz batetik egindako argazki bat. Horrela deskribatzen du Maddik lanari ekin aurreko «lehen une» hori. Testuan, bere filmaren hiru faseak azaltzen dizkigu, eta xehetasunaren estetikarekin garatzen du gidoia nolabait ere; zoomaren dinamika, erreala denaren puzzlea osatzen duen pieza ordezkaezin ba- koitzaren inguruan gure arreta erakartzeko. Eta erreala den horretan, ehizatzen ez duten ehiztariak, lur orotako ibilgailuak, zuhaitzak berde digitalean, eta laino handia —oso handia— daude. Eta oilarrak daude.

Mertxe Murua psikologoak Jean-Pierre Garnier Malet fisikariak sortutako denboraren eta espazioaren desdoblamenduaren teoriaz hitz egingo digu. Azaltzen duenez, gure orainaldiko une hautemanezin edo «denbora-irekitze» batzuetan esperientzia jakin batzuk gertatzen dira, baina ez gara haietaz jabetzen. Garnier Maletek borondate onari ematen dion garrantziak pentsatzen dugunaren gaineko erantzukizunaz jabetzera eramaten gaitu.

Sentsazio bat, ideia baten desberdina den aldetik, lantzeko gairik zailenetako bat da. Sentsazio bat zailagoa da deskribatzen, eta ez da gauza baten inguruan intuizio handi bat izatea. Sentsazio baten euskarri bakarra haren zehaztugabetasuna da, baina, hala ere, hain bizia da, non sentitzen duen pertsonaren jabe egiten den azkenean.